Պատերազմից կորցնո՞ւմ ենք,թե շահո՞ւմ:
Այս հարցը շատ հարաբերական է,քանի որ պատերազմի ժամանակ և՛ մեծ կորուստներ են լինում,
և թե՛ մեծ ձեռքբերումներ: Պատերազմի ժամանակ հազարավոր ընտանիքներ ընկնում են սգի մեջ,
կորցնելով տան լույսը՝ պատանի զավակին: Հակառակ տեսանկյունից նայելով տեսնում ենք,որ զոհեր տալով վերցնում են տարածքներ,որը
կարող է ծլել,ծաղկել և ավելի շատ ժառանգներ տալ: Օբյեկտիվ տեսակետով պատերազմը չի կարելի
դասել որպես բացարձակ չարիք կամ բացարձակվ բարիք: Իմ սուբյեկտիվ կարծիքով պատերազմը
չարիք է,քանի որ ինչպես նշեցի՝ բոլոր կողմերից լինում են զոհեր և հանգած ճրագներ: Ես
բոլորին վերաբերվում եմ որպես մարդ,այնպիսի մարդ,ինչպիսին որ ես եմ: Այնուամենայնիվ
չեմ պատրաստվում նստել և նայել,թե ինչպես է հակառակորդ կողմը գալիս և մտնում մեր տները,գյուղերը
և տարածքները: Դեմ եմ պացիֆիզմին և անմարդկային ցինիզմին:
Ես պատրաստվում եմ
ճակատամարտին,պլաններն
անիմաստ են,սակայն պլանավորելը
անհրաժեշտ է
:
Դուայթ Էյզենհաուեր
Комментариев нет:
Отправить комментарий