Արդեն
երրորդ օրն է, ինչ
կրթահամալիրում տեսնում եմ օտարերկրացի
մասնագետներին, կայքում կարդում եմ
ընկերներիս պատումներն ու լսում ռադիոհաղորդումները
ու մի տեսակ նախանձով
լցովում, որ այդ ամենի
մեջ չեմ: Բայց այսօր
սխալս ուղղեցի: Առավոտյան ես, Արմանը, Քելվինը,
Էմիլին և միսթր Յուրան
շրջում էինք Քոլեջում:Մեր
կրթահամալիրի բոլոր դպրոցներում այնքան
հետաքրքիր ու անսպասելի միջավայր
է, որ ցանկացած մարդու
ուղեկցելիս ես ինձ լավ
եմ զգում, որ հենց
Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրում եմ սովորում: Լավ,
պատմեմ Քելվինի և Էմիլիի
հետ անցկացարծ մի քանի ժամից:
Մտանք Քոլեջի նախակրթարան՝ փոքրիկները
զարմացած էին, իսկ հյուրերը՝
ուրախացած: Նայում էին, հարցնում,
հարցնում, հետաքրքրվում: Զարմանում էին, որ դպրոցում
այսքան հնարավորություններ կան, այսքան թափանցիկ
պատեր, ազատ ու անկաշկանդ
մարդիկ՝ ի դեմս ինձ,
լավ սա կատակ էր:
Շարունակեմ:Մասնակցեցինք երաժշտության պարապմունքի, եղանք ջերմոցում: Նրանց
մեր առօրյան շատ հետաքրքիր
էր, մենք էլ սիրով
պատմում էինք: Քելվինին շատ
հավանեցի, նա ամեն ինչով
հետաքրքրվում էր, ձեռք տալիս,
նայում: Գիտեք ինչ եմ
մտածում,այս մեկ ժամը,
որ շփվեցի նրանց հետ,
երևի հավասար է մի
քանի ժամ անգլերենի պարապմունքի
մասնակցելուն: Այսպիսի հնարավորություն, որ
այս օրերին կրթահամալիրն է
մեզ ընձեռել շատերը կերազեին
ունենալ: Ես էլ նախատեսում
եմ իմ անհատական նախագիծը
ունենալ նրանց հետ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий