Հանդիպում, որից հետո սկսում ես վերլուծել

Այսօր՝ փետրվարի 2-ին, Կրթահամալիր էին այցելել մի խումբ զինվորական բարձր կոչում ունեցող անձինք՝ ՀՀ ՊՆ Պաշտպանական ազգային հետազոտական համալսարանի պետ, քաղաքական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, գեներալ-լեյտենանտ Հայկ Քոթանջյանի գլխավորությամբ:  Հանդիպումը տեղի ունեցավ Սեբաստիա համերգասրահում, դահլիճը լիքն էր, մտքում պտտվող հարցերը՝ բազում… Հավաքվածներիս մեծ մասը բանակում ծառայող ծանոթ-բարեկամ-ընկեր ունի, դա էր պատճառը,որ բոլորս էլ ուշադիր լսում էինք: Գեներալ-Լեյտենանտի ելույթը շատ տպավորիչ էր: Հաճելի է, երբ ամբիոնից ելույթ ունեցող զինվորականը բազմակողմանի զարգացած մասնագետ է, ոչ թե պարփակված հայկական մշակույթով և «թուրքին վերացնելու ձգտումով» մարդ: «Ես եմ», «Պատիվ ունեմ» նախագծերը ներկայացվեցին երիտասարդ փոխգնդապետի կողմից: Ամեն ինչ շատ լավ էր հնչում, համուզիչ,գրավիչ, բայց պաթոսն իր վերջը գտավ: Մեջ բերելով այն հանգամանքը, որ «Ես եմ» ծրագրի ավարտից հետո նախկին զինծառայողին հանձնվող 5.000.000 դրամը միայն Վիգեն Սարգսյանի խոսքով է ամրագրված, ոչ մի օրենքի կետում նշված չէ հանձնվելիք գումարի քանակն ու ժամկետները, այս ամենին գումարելով զույգ հռետորական հարց.առաջացրինք ներկայացուցիչներից մեկի զայրույթը: Ի՞նչ եք կարծում, եթե մեր հարցերն ու մեջբերումները լոկ փուչ խոսքեր լինեին, կառաջացնեին հարգարժան զինվորականի զայրույթը, կարծում եմ՝ ոչ: Այս հանդիպումից հետո եզրակացրի, որ պետական բարձրաստիճան մարմինները պետք է հասկանան, որ ոչ թե իրենք են պետության ներկայացուցիչները, այլ բոլոր քաղաքացիները հավասարապես՝ սկսած փողոցի մուրացկանից, վերջացրած նախագահով:Մենք ենք պետությունը ու ներկա սերունդն ավելի ինֆորմացված է, հարցին միայն հրամցված կողմից չի նայում,այլ վերլուծում է բոլոր կողմերից։ Հանդիպումը կարևոր է, անհրաժեշտ,լավ էր,որ մենք նախապես ծանոթացել էինք ներկայացվածին ու արդեն մեր տեսակետն էլ ունեինք: