Թբիլիսիում․․․

Արդեն երկու օր է, ինչ վերադարձել ենք Թբիլիսիից։ Նախագծերով ուսուցման շաբաթվա 5 օրը անցկացրեցինք Թբիլիսիում: Ներկայանում էինք 3 նախագծերով՝ հայ-վրացական էկոդաս (մեր թեման էր՝ խաղալիքները և նրանց վնասակար ազդեցությունները), պարատուն և վրացերենի դաս,լեզվի փորձառություն: Էկոդասին պատրաստվել էինք մեծ եռանդով,հանդիպել մասնագետների, մանկաբույժի հետ, մեր նյութերը ներկայացրեցինք չորս տարբեր լեզուներով։

Ես երկրորդ անգամ եմ այս նախագծին մասնակցում և ինչպես առաջին անգամ, այնպես էլ հիմա մեծ պատասխանատվությամբ էի վերաբրվել նախագծին, մեր ներկայացնելիք աշխատանքներին:Բայց ցավալին այն է,որ վրացական կողմից չենք տեսնում ոչ մի փոփոխություն, զարգացում:

Նրանք զուտ օգտագործում են համացացային ինֆորմացիան, որը սեբաստացիներին այդքան էլ բնորոշ չէ։ Մենք նյութի վերաբերյալ ուսումնասիրություն ենք անում, թարգմանում, խորհրդակցում մասնագետների հետ, ռեպորտաժներ, հաղորդումներ ենք պատրաստում, որը նյութը դարձնում է ներկայանալի, չձանձրացնող:Հուսամ, արդեն մյուս տարիներին վրացական կողմն էլ դասի բովանդակության ու կազմակերպման մեջ փոփոխություն կմտցնի: Մի քիչ էլ դրականից խոսեմ ))

Այս տարի բացի քաղաքային զբոսանքներից ունեցանք հետաքրքիր ճամփորդություն դեպի Կախեթի՝ եղանք Ալեքսանդր Ճավճավաձեի տուն թանգարանում: Հետաքրքիր էր նաև Արագվի գետի վրա նավով զբոսանքը , ճոպանուղով վերելքը դեպի Նարիկղալա բարձունք,իսկ ոտքերդ տակ քաղաքը, Քուռ գետը: Եղանք գեղեցիկ Մցխեթայում: Բոլոր ճամփորդությունները յուրօրինակ են ու հնարավոր չէ, որ գոնե մեկ բան չսովորես: Ես զարգացրեցի գիտելիքներս մեր ընտրած թեմայի շուրջ, ծանոթացա քաղաքի պատմությանը,եղա նոր վայրերում ձեռք բերեցի նոր ընկերներ Վրաստանում: Ինձ համար այս հինգ օրերը արկածային էին, ուսումնական, ճանաչողական: